...طاها یه ساله شد

... خیلی زود گذشت....یادش بخیر پارسال همین روزا بود که پسرکم هنوز تو دل مامانی بود... وای چه روزای قشنگی...چه رویای شیرینی....چه لذت عجیبی...خدایا سپاس...

شاید بارها شده منو باباییش غرق تماشای این موجود دوست داشتنی شدیم...و همه حرکاتش و اشارات و صداها و اداهاش برامون شیرین و خیره کننده بوده....و هست....

طاهای ما...پسرک قصه زندگی ما...عمرت جاودان...